zauroczyć

zauroczyć: zauroczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIa, zauroczyćoczę, zauroczyćczy, zauroczyćczony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'oczarować kogoś, wprawić kogoś w zachwyt, podziw; urzec, zafascynować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zauroczyła go swym pięknem. Zauroczył nas krajobraz tej górskiej miejscowości. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucić na kogoś lub na coś urok; zaczarować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wierzyła, że ktoś zauroczył jej krowę, która przestała dawać mleko. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

zauroczyć — dk VIb, zauroczyćczę, zauroczyćczysz, zauroczyćocz, zauroczyćczył, zauroczyćczony «rzucić na kogoś, na coś urok; zaczarować» Nie mówił o swych planach, żeby nie zauroczyć … Słownik języka polskiego
zauroczenie — n I 1. rzecz. od zauroczyć Poczuła zabobonną trwogę przed zauroczeniem nieżyczliwych oczu. 2. lm D. zauroczenieeń «fascynacja, zachwyt, oczarowanie» Zauroczenie sztuką, teatrem. Romantyczne zauroczenie. Ulec zauroczeniu … Słownik języka polskiego
rzucić kogoś na kolana — 1) Olśnić; zauroczyć; oczarować Eng. To dazzle, charm, or enchant; to cast a spell on 2) Zwyciężyć lub pokonać kogoś łatwo i całkowicie Eng. To win or defeat someone easily or totally; to beat with a great style … Słownik Polskiego slangu
zauroczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zauroczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zauroczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zauroczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} stan fascynacji, zachwytu,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias